Metoda objawowa- termiczna wg. Kippleyów

Kategoria: Metody Rozpoznawania Płodności

03 marzec 2014

Metoda objawowo-termiczna według J. i S. Kippleyów

Twórcami metody jest małżeńska para amerykańskich lekarzy John i Sheila Kippleyowie. Dla propagowania jej założyli w 1971 r. w Stanach Zjednoczonych międzywyznaniową organizację The Couple to Couple League (CCL). Jej siostrzaną organizacją w Polsce jest powstała w 1992 r. Liga Małżeństwo Małżeństwu (LMM), która na terenie naszego kraju prowadzi nauczanie tej metody. Na uwagę zasługuje sposób uczenia praktykowany przez te organizacje: wiedza przekazywana jest parze małżeńskiej przez inną przeszkoloną w metodzie parę małżeńską.

W celu określenia poszczególnych faz cyklu (zob. Rys. 2):

1. fazy I  – niepłodności przedowulacyjnej,
2. fazy II – płodności,
3. fazy III – niepłodności poowulacyjnej (tu reguła taka sama jak w metodzie Rötzera)

metoda wykorzystuje obserwacje objawów określanych jako „zespół objawów jajeczkowania”. A są to:

• wzrost temperatury,
• śluz szyjkowy,
• zmiany szyjki macicy.

Obserwacje zapisuje się na karcie, dokonując ich oceny i interpretacji.

• Wzrost temperatury. Wyróżnia się poziom niższy i po skoku – wyższy.
• Śluz szyjkowy. Ocenie podlega zarówno ilość, jak i jakość, jednak ważniejsza jest jakość. W tym celu zaleca się dwa rodzaje obserwacji: zewnętrzna (u wejścia do pochwy) i wewnętrzna (w ujściu szyjki macicy). (ten drugi rodzaj obserwacji występuje tylko w tej metodzie). Wyznacza się szczyt śluzu.
• Zmiany szyjki. Nie zaleca się stosowania obserwacji samych zmian szyjki (w oderwaniu od pozostałych objawów płodności) jako wskaźnika niepłodności poowulacyjnej. 

Więcej informacji nt. metody można znaleźć na stronie: www.npr.pl

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł